Indonesië: Bali & Java

Hallo thuisfront,

Op het moment zitten wij aan het begin van een acht uur durende treinrit vanaf Yogyakarta naar Jakarta. Genoeg tijd dus om jullie verslag uit te brengen van onze ervaringen! We hebben er alweer twee weken Bali en anderhalve week Java opzitten, dus genoeg om jullie weer even bezig te houden.

Zoals jullie zullen begrijpen zijn we veilig geland in Denpasar, Bali. De standaarden van budgetmaatschappij Air Asia waren niet helemaal wat we gewend waren na onze andere vluchten, maar even de ietwat stroef klinkende in- en uitschuivende wielen achterwegen gelaten leek het toch allemaal naar behoren te werken. Denpasar dus. Echt verschrikkelijk! Wat een ongelofelijke drukte zeg! Alles van Zuid oost Azië kwam natuurlijk in een keer als een schok aan, ook al was het Bali (wat iedereen o zo toeristisch vindt toch?). Nou, dat is Denpasar in ieder geval niet. Zo snel mogelijk een te dure taxi op de kop getikt om ons naar het vooraf geboekte hotel te brengen (wat ons wel handig leek). Dit liep uit op een gestoorde 45 minuten, bestaande uit scooters ontwijken en toeteren. U, waarde lezer, kunt u ons kennende waarschijnlijk wel voorstellen hoeveel wij hier wel niet van konden genieten! Dus terwijl Dieke mijn arm aan het fijnknijpen was deed ik maar alsof het de normaalste zaak van de wereld was om haar toch nog enigszins gerust te proberen te stellen. Enfin, dit onderdeel hadden we overleefd. Desalniettemin zouden er nog veel meer van dit soort bijna-dood ervaringen volgen, want hier hadden we op z'n minst nog gordels en niet 15 bewoners om ons heen. Goed, ik zal niet te langer uitweiden over dit onderdeel, want we zijn aangekomen in ons vooraf geboekte 'resort' in het overtoeristische Bali. Dit was dus helemaal in the middle of nowhere! Echt geen restaurant, toerist, cafe, taxi, wat dan ook in de buurt. We waren totaal afhankelijk van het hotel. Maar he, wij zijn ook niet van lotje getikt en hebben keurige voorzorgsmaatregelen genomen door een hotel te kiezen met restaurant! We waren dan ook redelijk gerustgesteld toen we de uitgebreide menukaart vonden in onze kamer. Echter, helaas was het enige gerecht dat beschikbaar was nasi goreng. Dit heeft er dus tot geleid dat wij na twee dagen al helemaal klaar waren met nasi goreng! Maar agh, het zwembad was mooi, we konden even bijkomen van Singapore en we hadden even rust om wat dagen vooruit te plannen. Wel werden we even flink met onze neus op de feiten gedrukt en waren we nu echt niet meer in het relaxte (en dure) Australië. Maar oke oke, we wilde dit avontuur dus dat zullen ze ons geven ook!

Na dag 3 eindelijk maar de moed gevonden en ons uit de veilig geworden omheining van het hotel laten leiden. Aangekomen in Sanur bleek Bali toch wel wat toeristischer te zijn dan de afgelopen dagen ons hadden laten geloven. De gebruikelijke 'taxi please' werd na een hele nette afwijzing van mijn kant meer dan eens gevolgd door een 'maybe tomorrow sir?'. Dieke leek het leuk om dan een keer te antwoorden met 'maybe next year', maar na het chagrijnige antwoord 'maybe next life!' is dat gelukkig bij die ene keer gebleven. Verder was Sanur inderdaad alleen maar luxe resorts, veel taxi's, gezinnen en, voor ons belangrijk, de boot naar het eiland Nusa Lembongang. Hier zouden wij namelijk gaan duiken! Het hele Thailand plan was omgegooid, en gelukkig konden we na een abnormaal hoge telefoonrekening aan mijn kant ook het duiken in Indonesië doen. Op dit eiland zijn we zes volle dagen gebleven en het was genieten! Heel veel gedoken, open water (duikbrevet tot 18m) behaald en heel veel in de hangmat gehangen. Hier hadden we een prima bungalow voor onszelf met het zwembad, dat tevens gebruikt werd voor duikoefeningen, op zo'n drie meter van onze veranda. Duiken ging goed en al snel waren we 16 meter diep aan het zweven tussen de felgekleurde visjes, koralen en de gigantische manta rays. Zoek maar een plaatje op google, die beesten zijn enorm! Dieke heeft haar zeeziekte overwonnen en we zijn helemaal los gegaan met onze zuurstofflessen. Daarnaast zijn de duikplannen voor in Den Osse al gemaakt!

Onze hangmat achter ons gelaten zijn we doorgereisd naar Ubud. Dit was weer zo'n typische plek waar praktisch elke toerist heen gaat. Wij als oer-Hollanders leek het wel leuk om op de fiets een beetje rond te kijken. Ongeveer 20 minuten later bleek dit grapje ons toch iets teveel moeite te kosten in 35 graden. Dus de fiets voor een scootertje geruild en met Dieke achterop zijn we wat gaan cruisen door de rijstvelden en aapjes gaan spotten. In de avond gaan eten met een Duitser en met heel veel Nederlanders de wedstrijd tegen Australië gaan kijken. Aangezien de vorige voor ons om 3 uur 's nachts was en wij midden in onze duikcursus zaten hebben we dat moeten houden bij een erg enthousiast smsje van Douwe in de ochtend. Dus nu moesten we natuurlijk even toegeven aan onze liefde voor het vaderland! De twee Australiërs achterin de kroeg zullen het minder hebben gehad, maar zoals begrijpelijk hebben wij een bijzonder goede avond beleefd hier in Ubud. De volgende dag helaas vroeg op en de bus gepakt naar het koloniale dorp Munduk! Hier mooi in de bergen geslapen in oude Hollandse boerenhuizen en veel gewandeld naar watervallen en rijstvelden enzo. Ook nog een koffieplantage bezocht en schijtkoffie geprobeerd. Letterlijk schijtkoffie, want deze zogenoemde kopi luwak wordt gemaakt van uitgescheten koffiebonen van wilde katten. In Europa betalen ze er €15 tot €100 voor, maar het bleef schijtkoffie en zo bijzonder was het verder niet. Hier was het verder heerlijk en hebben we besloten door te reizen naar Lovina om van daar naar Java te gaan. En dit hadden we niet moeten doen..

Lovina had voor ons twee doelen: duiken bij het US Liberty shipwreck en doorreizen naar de ferry naar Java. Meer dan een simpel en vooral goedkoop bed hadden we dus niet nodig! En ja, als ik wist wat er 6 uur later ging gebeuren waren we hoe dan ook voor dat dure en schone hotel met airco gegaan. Jullie voelen hem waarschijnlijk al aankomen, maar we zijn na 13 dagen dan eindelijk aangekomen bij een van de beloftes van Zuidoost Azië: voedselvergiftiging. En ik kan jullie vertellen dat je elkaar bijzonder goed leert kennen als je 14 uur lang in een dergelijke lichamelijke staat zo'n smerige wc en een wasboek moet delen! Ik zal hier niet verder gedetailleerd op in gaan, maar de liefhebber is uiteraard welkom ons hier even over te mailen. Ik zal dan met liefde een keurig verslag terug mailen! Dit betekende helaas dat we toch wat langer in Lovina moesten blijven dan gepland. Maar na die zware uren ons er toch nog tot gezet naar het scheepswrak te duiken. Dit maakte een hoop goed! Tussen stukken romp en langs ladders en deuren gezwommen.

Maar we hadden Bali wel weer zo'n een beetje gezien en besloten om Bali te verruilen voor Java! Dit bleek een geweldig idee, maar we waren niet voorbereid op de reis die ons hier zou brengen. Deze bestond uit de volgende etappen:

Etappe 1: Lovina - Gilimanuk. 2,5 uur met 17 locals in een bemo (piepklein busje uit de industriële revolutie) met een gestoorde chauffeur en een kotsend kind voor m'n neus
Etappe 2: Bali - Java: een twee uur durende sauna cruise! Tijdens de overtocht van Bali naar Java mochten wij genieten van temperaturen die zelfs hier uniek zijn terwijl het gebler van de Indonesische popmuziek een genot was voor het oor. Gelukkig besloot de kapitein nog even een extra uurtje op ongeveer 50 meter van de kade te blijven dobberen. En je hebt geen vaarbewijs nodig om te weten dat zo'n groot schip niet zo schuin hoort te gaan bij kleine golfjes! Maar dit kon natuurlijk alleen maar onheil voorspellen voor etappe 3..
Etappe 3: naar Probolingo: 8 uur lang! In een grote bus met als interessante twist dat de buschauffeur ermee reed alsof hij haast had op een scootertje. Ik heb nooit geweten dat dergelijk grote bussen met zo'n snelheid in staat zijn om zulke bochten te nemen! Waar wij begonnen te vrezen voor ons leven in etappe 1 en er al redelijk zeker van waren dat we het er in etappe 2 niet zonder kleerscheuren vanaf gingen brengen, waren we in etappe 3 al bezig onze bloedgroep op ons voorhoofd te schrijven en te laat met ons testament. Bizar dat die reis goed ging en we zullen thuis minder klagen als de Utrechtse buschauffeur besluit een bochtje iets scherper te nemen.
Etappe 4: Probolingo - Cemoro Lawang: uurtje een afgehuurde shuttle bus. Oplettende lezers onder jullie zullen wel opgemerkt hebben dat het ondertussen al vrij laat moet zijn. Nou, dat klopt! In Probolingo bleek een taxi niet meer van deze wereld en waren we genoodzaakt een volledige shuttlebus af te kopen als we niet tot de volgende morgen wilde wachten. Best freaky met 2 vreemde Indonesiers in de nacht de bergen in.

Maar na etappe 4 hadden we dan eindelijk Cemoro Lawang, oftewel Grunung Brom bereikt! En vanaf vandaag zou ons reisgezelschap uitgebreid zijn met een bij de busterminal opgepikte Canadees onder de naam Brian! Deze alleen reizende knaap van 32 jaar bleek een net afgestudeerde emergency docter. Naast dat we het allemaal goed met elkaar konden vinden en we zijn vele reiservaring prima konden gebruiken, kan iemand zich toch geen beter reisgezelschap wensen dan een dokter met een dergelijke specialisatie! Enfin, na een bijzonder laat diner konden we dan eindelijk (heelhuids) gaan slapen in onze driepersoonssuitte (de rest zat vol).

De volgende morgen hebben we met z'n drieën een stevige wandeling gemaakt naar de top van de Bromo vulkaan. Kijk zeker even naar de foto's, want dit was in een episch landschap! Boven aangekomen hebben we onze schoenen uitgedaan en hebben de onconventionele route door het zand naar beneden genomen en zijn door een maanachtig landschap zonder ook maar een enkele toerist tegen te komen terug gegaan. 's Nachts om 2:45 opgestaan om aan de volgende wandeling te beginnen. De grote toeristentrekpleister hier is om in de nacht met een volle 4WD met z'n alle naar de top te gaan om daar de zonsopgang te bekijken. Hier zou het dus super druk zijn! Hier hadden wij echt geen zin in en zijn dus met zaklamp en getekende kaart gaan klimmen tot net onder het punt waar alle 4WD heen gaan. Dit was wel even afzien, maar na twee uur klimmen was het uitzicht en de rust hier geweldig! Laten nog even helemaal omhoog geklommen en het was inderdaad zo druk als onder de Eiffeltoren. Natuurlijk mocht ook hier de nodige 'mister mister picture picture please!' niet ontbreken. Snel maar weer ons rustige pad naar beneden genomen.

Een ontbijt later hebben we twee uur lang een politie auto gehuurd inclusief sirene (echt waar) om tussen alle vulkanen door aan te komen bij het treinstation van Melang, om daar vervolgens een acht uur durende trein te pakken naar Yogyakarta. Trein was prima, zolang je de luxe wagons neemt. Kost nog steeds geen flikker, maar je hebt tenminste een stoel en er liggen geen mensen op de grond. In Yogya een simpel hosteltje gepakt in een topstraat met goede restaurants en vooral een goede touroperator. De twee opvolgende dagen zijn we met onze dokter Yogyakarta gaan verkennen inclusief alle Batiks en smalle vreemde straatjes die Yogya rijk is. Op een middag no geluncht ergens in een aftands restaurant op de grond met twee Britten en eindelijk eens een fatsoenlijke pizza gegeten. Met onze huisdokter ook nog even wat antibiotica op de kop getikt voor het geval dat. 'Het geval dat' bleek al twee uur later, maar niet wij waren het die aan de antibiotica gingen, maar de arts! Gelukkig was hij er na een nacht weer van af en konden we weer om 3 uur ons nest uit om de volgende zonsopgang te bekijken! Dit keer bij de Borobudur, een Buddhistische tempel uit de negende eeuw. Het was toch nog iets drukker dan ze ons verteld hadden, maar toch was het heel mooi. Misschien hadden we gewoon net even pech met een toevallige Chinese tourbus. Hier hebben we nog even met een frisbee overgegooid maar vooral heel veel foto's gemaakt. In de middag nog even een tukje gedaan en zijn later naar een koffietent gegaan om verschillende koffies te proberen. En natuurlijk hebben we in de avond Nederland tegen Mexico gekeken in een Hollandse kroeg! Hij zat dan ook helemaal stampvol Nederlanders en het liep uit op een feest. De volgende morgen ging onze geadopteerde Canadees helaas richting huis en moesten we alles weer alleen oplossen. Ons hotel was helaas vol voor de komende nachten, dus waren we genoodzaakt om te switchen naar dat grote nieuwe luxe hotel achter ons! Geen enkel probleem natuurlijk. Samen afgesproken om nog even keihard te ontspannen aan het zwembad voor de drukte weer begint. Wel nog even Prambanan bezocht, een tempelcomplex uit, wederom, de negende eeuw. Maar dit keer met een Hindoeïstische twist. Hier twee Belgen opgepikt en later op de avond met nog veel meer Belgen naar hun wedstrijd tegen de VS gekeken. De volgende dag hebben we naast uitbrakken echt helemaal niks gedaan. Afgezien van het ziek zijn, was echt een dag niks doen de laatste keer in Australië. En nu zitten we dus helemaal opgeladen klaar voor Jakarta in de trein. Over zo'n zes uur zullen we het oude Bataviastad inrijden en twee dagen later pakken we weer het vliegtuig naar Cambodja. Met Malaysia airlines, als dat maar goed gaat..

Ik kan wel stellen dat Indonesië een bizarre ervaring was! Natuurlijk was ons eerste Zuidoost Aziatische land op zichzelf een hele shock, maar ook alles wat we meemaakte heeft het een aparte reis gemaakt. Toch wen je best snel aan al het onderhandelen en de aandacht die je krijgt van alle locals. Het was hier niet het prototype ontspannen vakantievieren, maar wel ontzettend leuk om mee te maken. En nu dus eindelijk weer door met ons vooraf gemaakte plan: Cambodja! Zondag vliegen we naar Phnom Phen en twee weken laten willen we van Ho Chi Min (Saigon) in drie weken naar Hanoi. O en tot slot, we hebben het bijzonder goed met z'n tweeën. We maken zelfs minder ruzie hier dan thuis!