Cambodja: tempels & tuktuks

Hallo Nederland!

We zijn zojuist de Mekong rivier overgestoken en op weg naar de grens van Vietnam. Jullie zullen begrijpen dat deze eeuwigdurende busreis een uitgelezen kans is om weer een lulverhaal op te hangen over onze belevenissen hier in Cambodja. We hebben er weer twee weken en heel wat kilometertjes op zitten sinds Jakarta, dus genoeg om jullie weer even zoet te houden. Dus terwijl de gestoorde buschauffeur al toeterend zijn bus scherpe bochten om tuktuks laat maken op een soort van 'weg', zal ik proberen de laatste weken om te zetten in woorden.

De laatste sessie eindigde volgens mij in de trein naar Jakarta. Deze stad bleek een grote vuilnisbelt te zijn. We waren enigszins voorbereid op deze enorme rioolgeur en hebben maatregelen getroffen. Maar eigenlijk moet ik vuilnisbelt herformuleren, omdat dit niet voldoet aan het afval en die stank die ons hier te wachten stond. Ons keurige zakenhotel was een oase van hygiëne temidden van de grootste smerigheid mogelijk gemaakt door mensen. Waar ooit het Nederlandse rijk zijn glorie dagen heeft mogen beleven, is het nu mogelijk temidden van vervallen Hollandse herenhuizen elke mogelijke ziekte tot je te nemen door alleen maar adem te halen. En waar ooit de trotse Hollandse vloot afgeladen met onmogelijke specerijen deze stad als thuishaven had, heb je nu de mogelijkheid om in het zwartste water evenveel afval te vinden als 10 huishoudens in een maand produceren. Kortom, het was vies! Toch hebben we na veel moed verzameld te hebben een poging gedaan ook deze stad te trotseren en op zoek te gaan naar onze vaderlandse geschiedenis. We hebben in de oorspronkelijke haven een oude uitkijktoren gevonden en langs het gitzwarte kanaal enkele gebouwen die vroeger fungeerde als de statige herenhuizen van de belangrijkste floeperts in het land. Maar mede dankzij het succes van Oranje op het wk en de vele weken aan de andere kant van de wereld was onze liefde voor het vaderland groter dan ooit tevoren, en dus vonden we dat we verder moest zoeken. Zo hebben we het oude Hollandse gemeentehuis nog gevonden, dat nu huisvesting biedt aan een poppenmuseum dat helaas al om half 2 sluit. En in de oude bank werd ons de mogelijkheid geboden een bijzonder interessant muntenmuseum te bezoeken! Helaas kreeg ik Dieke niet meer zo ver en zijn we een biertje gaan drinken in het blijkbaar beroemde Batavia café. Uiteraard was ook dit weer een omgebouwd huis van een of andere hoge Piet, maar hier hadden ze het wel goed gedaan! Dus hier hebben we eindelijk eens fatsoenlijk steak en zalm gegeten (mede mogelijk gemaakt door oma Lenie). Na vroeg in de morgen een lange wedstrijd gekeken te hebben in de hotellobby met het voltallige hotelpersoneel zijn we dan eindelijk na een verdiende winst het vliegtuig ingestapt.

En toen waren we in Kuala Lumpur, Maleisië! Maar voor meer dan een smsje in ontvangst nemen met de welbekende boodschap "welkom in.." kregen we de kans niet. We stapten ons vliegtuig weer in en vlogen door naar Phnom Penh, Cambodja! Omdat we dachten dat Cambodja primitiever was dan Indonesië, hadden we hier ook meer drukte en viezigheid verwacht. Maar viel dat even mee zeg! Toen we eenmaal in de tuktuk zaten vonden we het allemaal inderdaad primitiever maar erg gemoedelijk. Je had niet meer van die agressieve taxichauffeurs en ze waren hier, in tegenstelling tot Java, meer gewend aan rondreizende mensen met rugzak. Oh en voor diegene die nog nooit in Zuidoost Azië geweest zijn (wat ik goed kan begrijpen, maar waar je dan misschien toch maar eens verandering in moest brengen!): een tuktuk is simpelweg een brommer met aanhanger. Deze aanhanger is een omgebouwde koets waarin ongeveer 4 westerlingen/15 Cambodjanen vervoerd kunnen worden. Super goedkoop en je ziet een hoop in combinatie met een briesje, ideaal dus! In de Cambodjaanse hoofdstad ondermeer de welbekende "Killing fields" met bijbehorende martelgevangenis "S21" aangedaan. Ik zal hier niet veel over uitwijken, maar ik vond het bizar hoeveel mensen hun vakantiekiekjes wilde verrijken met foto's van schedels van mensen. Alsof je dan na de zeventiende foto thuis kan laten zien "en hier staan Herman en ik arm in arm bij tempel X, oh en kijk eens hoe geestig: dit ben ik achterop te tuktuk! En dit was ook een leuk uitstapje. Kijk nou toch eens hoe leuk Herman poseert met 37 schedels!". Enfin, we vonden het bij een bezoek aan Cambodja horen, maar waren blij toen we het gehad hadden.

En toen kwam dat klote Argentinië voorbij en was de droom voorbij! Ook wel weer lekker dat we niet meer om 3 uur op moesten staan elke zoveel dagen. We wilde onszelf opvrolijken en zijn naar een wildlife sanctuary gegaan. Hier worden dieren verzorgd die gered zijn uit handen van handelaars etc. Hier hebben we een goede dag beleefd met het uitlaten van een olifant, het aaien van tijgers en het spelen met aapjes. Oh en een van de olifanten is met verf en kwast met onze shirts aan het werk gegaan, prima souvenir!

Na enkele dagen Phnom Penh zijn we maar de bus ingestapt richting tempelparadijs Siem Reap. Hier is het gigantische tempelcomplex Angkor te vinden. Dus met onze drie-dagenkaart op zak hebben we ze zo'n beetje allemaal weten te trotseren. Op de eerste dag hebben we het stalen ros bestegen om zodoende tussen alle tempels door te kunnen fietsen. Dit was een afwisseling van gigantische hitte en enorme hoosbuien. Maar de tempels waren oud, mooi en groot! Op de tweede dag hebben we toch maar toegegeven aan de tuktuk, en zodoende min of meer de tweede helft van de tempels gedaan. De grote moedertempel der tempels hebben voor de laatste dag bewaard: Angkor Wat! Drie volle dagen tempels was ontzettend leuk, maar wel hebben we de afspraak gemaakt het bij deze tempels te houden deze vakantie. Want na een tijdje komen ze je strot uit!

Na Siem Reap hebben we met gevaar voor eigen leven een overheerlijke twaalf uur durende nachtbus naar kustplaatsje Sihanoukville genomen. Hier zijn we direct overgestapt op een krakkemikkige sloep die ons in drie uur tijd naar het eiland Koh Rong wist te brengen. Op dit eiland zaten we prachtig mooi in onze eigen bungalow op een verlaten strand ver van de bewoonde wereld. En het feit dat je slechts vier uur stroom per dag had maakte even niks uit. Hier hebben we niet meer gedaan dan veel slapen, lezen, zwemmen en borrelen met een Nederlands stel en een Iers stel en samen met de baas van het hele zooitje daar. Deze Amsterdammer heeft in het verleden een nachtclub en een escorte-bureau gehad in Amsterdam, wat dus een hoop vermakelijke verhalen opleverden. Daarnaast werd mijn criminologische kennis bijgewerkt! Na twee nachten hebben we ons er weer toe gezet dat bootje in te stappen om naar het vaste land te gaan. Hier hebben we nog een nachtje vertoeft voor we weer aan de volgende lange bustocht zouden beginnen richting Vietnam.

En nu zitten we alweer vlak bij de grens! Ik denk dat over ongeveer een uurtje het immigratiefeest los kan barsten en hopelijk zijn we voor middernacht in Ho-Chi-Minh City (Saigon). En dan kunnen Vietnam en onze laatste drie weken beginnen! Op 9 augustus moeten we in noord Vietnam aankomen, maar dat moet wel lukken. En zo ver is het nog lang niet! Ik zal straks als deuntje in m'n hoofd 'Holiday in Cambodia' omruilen voor 'Goodnight Saigon'.